اما تو بی نظیر ترینشان بودی....
مهربان ترینشان..عمیق ترینشان...
بعد از تو
آدم ها خراش های کوچکی بودند بر پوستم....
با رفتنت همه را شما خطاب کردم
برای من "تو" شدن لیاقت میخواهد...
و تو لایق ترین بودی....
میدانی...بعد از رفتنت تحمل تکیه دادن هم ندارم دیگر....
نمیدانم...
شاید خنجرت را جا گذاشته ای.....
خداجون...