اما تو بی نظیر ترینشان بودی....

مهربان ترینشان..عمیق ترینشان...

بعد از تو

آدم ها خراش های کوچکی بودند بر پوستم....

با رفتنت همه را شما خطاب کردم

برای من "تو" شدن لیاقت میخواهد...

و تو لایق ترین بودی....

میدانی...بعد از رفتنت تحمل تکیه دادن هم ندارم دیگر....

نمیدانم...

شاید خنجرت را جا گذاشته ای.....

سبک نکرده دلموگریه برای دیدنت...!

آرزوهام تموم شدن توحسرت رسیدنت...!

روزهای تکراری من انگارتمومی نداره...!

بدون توبی کسی هام طاقت دوری نداره...!

کجابرم؟؟؟!!!

به کی بگم؟؟؟!!!

 قصه ماتموم شده!!!

 تواین سکوت لحظه هاداشتنت آرزوم شده!

 اگه هنوزبه یادمی بدون برات دلواپسم!

نذارکه باورم بشه دیگه به تونمی رسم !

خسته شده نگاه شب ازدیدن اشکهای من!

 چی مونده ازگذشته هابدون توبرای من!

 بیاکه پایان منه لحظه بی توگم شدن!

 توالتماس هرنفس درانتظارمردنم!!!

ستاره ی من نگاه کن :

ببین که کسی دغدغه های بزرگ قلب شکسته ی کوچکمان را نمی داند.

و باران همانگونه مغرور ، که بود ،روزهای آفتابیمان را خراب می کند .

و باران همانگونه سرد ،که بود ، نگاه ها را سرد تر می کند و قدم ها را تند تر

ستاره ی من نگاه کن :

و اینجا کسی شکستنمان را زیر چرخه ی زندگی نمی بیند.

و انسانی حتی صدای فریاد ها و ضجه هایمان را نمی شنود.

ببین ستاره ی ی من ببین:

که کسی صدای خرد شدن لاله ها را زیر پا جدی نمی گیرد

ببین که این نا مردمان چه آسان ـ به سادگی شکستن یک قلب (؟!) ـ دروغ می گویند

خوب نگاه ستاره ی من:

اینجا کسی راست نمی گوید و اینجا دروغ و غرور رسم آدم هاست

اینجا تاوان عشق ، تاوان مهر، تاوان دوست داشتن فاصله هاست فاصله .

درد و رنج هیچکس نمی داند آنچه را که تو در دل داری و نمی فهمد

و هیچکس نمی بیند آنچه را که تو می بینی

ستاره ی من ببین:

که یک عاشق را اینجا چگونه می سوزانند خراب می کنند

آنچه را که ساخته و لحظه یی بعد بی تفاوت از کنار آنچه سوزانده می گذرد حتی دریغ از یک افسوس

او یک عاشق است دروغ رسم عاشق های زمینی ست شکستن رسم عاشق های زمینی ست

سوزاندن رسم عاشق های زمینی ست و همیشه کسی هست که دنیایت را خراب کند

وهمیشه بارانی هست تا روزهای آفتابیت را خراب کند همیشه .

همیشه باران می آید اما کسی زیر باران نمی آید و تو هرگز زیر باران به کسی نمی رسی

می بینی ستاره ی من؟

اینجا حتی قصه ها هم دروغ می گویند اینجا هر نگاهی هر لبخندی هر وجودی مشق دروغ است ............

همیشه کسی هست که آنچه را ساختی ، با دست هایت ، خراب کند همیشه کسی هست که بشکند

آنچه را که در وجود توست قلبت را همیشه کسی هست که دلبسته ی شکستن تو باشد

و عاشق خرد شدنت می بینی ستاره ی من؟

دنیا جای ماندن نیست همه ی زندگی دروغ است و دروغ خود زندگیست دنیا جای ماندن نیست!!!

امشب مي خواهم بنويسم با دلي غمگين و شكسته مي خواهم بنويسم

از تنهايي محض

كه چه تنهاييم

كه چه غمناك

كه چه افسرده

كه چه پريشان و چه گرفتار ...

مهمان هر شب آمده به من سر بزند

اين مهمان هميشگي كسي نیست جز غم

هر شب در اتاق من را مي زند آرام آرام داخل مي شود

تنهايي خودش را به رخ تنهايي من مي كشد

و من هم با سكوت و تنهايي محض احساسش مي كنم ...

در دل تاريكي شب و سكوت محض بغض مرا امان نمي دهد

نگاهها به سقف اتاق لحظه هاي بي كسي

و اشكها سرازير بر روي گونه ها

با خودم مي گويم تا كي بايد عاشق ماند ...................

عاشق تنهايي تا كي بايد به معشوق فكر كرد .........

معشوق از دست رفته

تا كي بايد مهمان هر شبم غم باشد ............................

تا كي بايد عاشقانه گريه كرد ...........

عاشق بيهوده تا بوده همين بوده و هست

فكرهاي درد آور غم هاي فراوان

بغض هاي خفقان تن خسته و بي روح در دل تاريكي شب مرا امان نمي دهند

خداوندا تنهايم ...

چه كنم با اين دل شكسته و غمناكم ...

اگر عمري باقي ماند باز از تنهاييم برايتان مي نويسم...

غم عشق

میگن آدم هرچی دلش بخواد میتونه بنویسه میخوام از حسم به عشق بنویسم

حسی که به غلط هوس نام گرفت حسی که چون باور نشد حسرت شد

حس عشق حسی که پر از معناست حسی که برادر با ایمانم آن را صفتی شهوانی بین دختر و پسر نامید

و عشق با ایمانم با آنکه باورش نداشت باورش کرد عشق من میخواهم بیشتر به این حس نزدیکت کنم

پس خوب گوش کن:

حس عشق تنها حس بردن ناممان در شناسنامه ی تو و من نیست

حس عشق تنها حلقه ای نیست که در دست هم کنیم حسی که تنها برای تعهد باشد عشق نیست

حسی که تنها بخاطر نام همسر گرفتن باشد عشق نیست حسی که تنها برای حرف مردم و اصول ایمانی باشد

عشق نیست عشق یک قدم تا سیراب شدن نیست عشق یک نفس تا در تو آمیختن است

عشق عطش یک جرعه نیست عشق عطش نگاه کردن در چشمان تو و هرگز سیراب نشدن از آنهاست

میخواهم با زبان عامیانه برایت حس عشق را تفسیر کنم با زبان فلسفی هرچه گفتم بس است باز هم گوش کن

عشق من، حس عشق عامیانه این است:

حس عشق یعنی حس بوسیدنت توی یه پاساژ شلوغ با شعف پسرانه ی من،

شاید بخندی ولی باور کن بهترین حسه، بوسه ای که از روی شرم و پنهانی و با عجله بر گونه ی تو زده بشه

تفسیریست از حس عشق عامیانه ی من، حس عشق یعنی حلقه کردن دستام دور گردنت

و نشستن روی پاهای گرمت و بوسیدن و لمس کردن لبهای مقدست

آره مقدست لبهایی که با من از عشق و بیان حسش بگه مقدسه

لبهایی که عشقم باهاش حس عشق رو برای من به اثبات برسونه برای من مقدسه

حس عشق یعنی دستهامو دور کمرت حلقه کنمو نفس گرمت به گردن من بخوره

و منو از عشق سرمست کنه حس عشق یعنی رقصیدن تانگو با تو توی یه کتاب خوندم آدم دوست داره

فقط با اونی که دوستش داره تانگو برقصه مگه اینکه کسی رو تو زندگیش نداشته باشه

آره عشق من حتی رقصیدن دو نفره هم حس عشقه حس عشق یعنی از دست هم غذا خوردن

توی یه ظرف غذا خوردن و خوردن نوشیدنی از همون لیوانی که تو ازش نوشیدی

حس عشق یعنی غیرت و مردانگی و حمایتت از عشقت حس عشق یعنی امنیت بخشیدن به من

حس عشق یعنی حلقه کردن دستان پر مهرت در دستانم

و در آخر حس عشق یعنی تمامی اینها تنها:

باتو و وجود پاک و دوست داشتنیت سهیلای من